Doorzetten brengt je ergens ☆ Bangkok

5 dagen geleden startte ik mijn Muay Thai bootcamp. Ik wist dat 4 uur per dag trainen (van 8-10 uur en van 15-17 uur) een uitdaging zou worden, maar DIT. Ik denk dat dit het meest extreemste waar ik tot nu toe ik mijn leven aan begonnen ben. In deze Muay Thai school (Attachai, in Bangkok) zijn legendes gecreeërd en wordt dagelijks door kampioenen getraind. In de training geef je beter alles, of er wordt niet naar je getaald. Zolang de trainers zien dat je serieus bent staan ze dan ook iedere tel klaar met peptalks en bekers, bekers en bekers vol met ijs water.

Iedere training begint met een 3 km rondje hardlopen door Bangkok. Prima in de ochtend, met 27 graden, maar in de middag is het zo heet! Met 35 graden is het werkelijk afzien, maar ik houd het verbazingwekkend vol en kom met natte kleren en druipend van het zweet weer in de boxschool. Net als alle anderen gelukkig. Als je vies van zweet bent kan je hier betet niet komen tijdens de trainingsuurtjes. De school is trouwens open. Wel een dak, maar geen muren. Uitgeput na het rondje hardlopen gaan de 10 minuten springtouwen in. In de eerste dagen hield ik dit echt niet vol, maar nu de laatste dagen gaat het bijna op automatische piloot. Tijdens het springen ben je alleen met je gedachten en de muziek. De eerste keer dat ik zonder te stoppen de 10 minuten doorspong was ik bijna verbaasd! Even een bekertje water en daarna wikkelen we onze handen en polsen in met een soort van drukverband. Boxers zijn hier wel mee bekend. Dit voorkomt dat je je handen of polsen bezeerd tijdens het stoten en blokken. Dit moment. Heerlijk. Vrijwel het enige rustmomentje in de training, omdat het wat tijd kost om je handen in te wikkelen. Ik geniet hier dan ook zeker van! We oefenen onze stoottechnieken voor de spiegel en trekken dan onze boxhandschoenen aan en stappen in de ring. 5 meiden, 5 trainers. 1 op 1 wordt er gestoot, geschopt in de kussens van de trainers in een circuitvorm. Tot het uiterste drijven ze je. Elbow, uppercut, punch, footkicks. Elke ronde is 3 minuten. 3 minuten alles geven. De eerste dagen moest ik bijna overgeven (wat na de training daadwerkelijk plaatsvond) de 3 minuten hield ik echt niet vol. Wanneer de tijd om is staan ze nog steeds klaar. 'Come on, 20 more!' Ik vroeg me meerdere malen af wat ik hier deed. Maar mijn lijf begon te wennen en ik begon oprecht zo van de trainingen te genieten.
De laatste dagen leken deze minuten steeds korter en hield ik het goed vol. Fantastisch om te zien hoe snel je lichaam en conditie kan groeien. Tussen elk rondje door drinken we heel veel water, want er wordt ook heel veel gezweet. Na de 1 op 1 sessies gaan we richting de boxzakken. De mannen gaan nu de ring. Dit gaat er nog even harder aan toe. Helemaal wanneer er kampioenen in de ring staan willen wij stiekem wel even kijken wanneer we keiharde klappen in de handschoenen van de trainers horen. Wij oefenen onze klappen, schoppen en blockingen in de boxzakken en gaan zo weer een heel rondje af. 4 verschillende plaatsen in het circuit. Na deze is het tijd voor 3 rondes sparren. Naast de bokshandschoenen krijgen we ook scheenbeschermers. In echte wedstrijden is dit niet toegestaan. Nee, dat maakt deze tact van boxen zo anders dan kickboxen. Bij Muay Thai mag je ellebogen en knieën gebruiken en vecht je op manskracht, zonder bescherming. Op een dag mocht ik met Ann sparren. Een 15 jarige Thaise meid met een tè schattig smoeltje. Geen genade. Ik kreeg mijn rake klappen in mijn gezicht. Haha, beter mijn gezicht blokken dus. Na het sparren is het tijd voor 20 minuten kracht en uithoudingsvermogen waar bij je weer tot het uiterste gedreven wordt en dan zit het er op. Voor de morgen dan he, want om 15.00 uur mag je weer. Tussen de training door eet ik en slaap ik 3 uren. Je lichaam heeft zo veel slaap nodig, ik vergeleek het met wanneer je ziek bent. Het herstel vindt plaats in je slaap. Als ik eerlijk ben heb ik zeker momenten gehad wanneer de wekker ging en dacht. Verrek maar met zn allen. Alles doet me pijn. Ik blijf ECHT liggen. Ik was nooit een trainingsbeest, maar ik ben ook geen opgever! En wanneer een van de trainers dan met zn blije kop voor mijn bed staat te springen of soms zelfs mijn dekens van me aftrok stond ik dan toch maar weer op.
Achteraf dan ook super trots op mezelf, want ik heb 11 van de 12 trainingen gevolgd.
Waarom ik één van de laatste trainingen miste zal ik je vertellen, want dat is zoals je me kent weer een verhaal hoor..

De een na laatste dag besloot ik wat fruit te scoren in de straat rond 21.00 uur. In het donker liep ik het bospaadje af. Ik had mijn telefoon niet bij me, dus kon niet bijschijnen. Ik kocht een gesneden halve Papaya en liep terug, weer over het bospaadje in the donker. Opeens voel ik wat op mijn scheen, wat volgde in een inmense steek wat absoluut niet minder werd. Ik liep verder en na 10 meter begon ik te rennen. Dit voelde niet goed. 10x meer pijn dan een wespensteek. Wat was er met me aan de hand? Ik rende naar de Boxschool waar licht was. Onder de lamp zag ik twee gaatjes waar bloed uitstroomde. Ik riep een van de trainers en zag zijn gezicht vertrekken. Snake, snake! No good! Hij greep een handwrap, bond mn onderbeen af en riep een paar anderen. Hij begon het bloed uit mijn been te duwen en met zijn mond aan mijn scheen te zuigen. Ik besefte me dat ik zojuist, jawel, in Bangkok gebeten was door een slang. Midden in de stad. Er werd over en weer in het Thai met elkaar gesproken. Ik mkoest naar het ziekenhuis. Een van de trainers reed zijn auto voor en met 2 trainers, hun vrouw en 2 kids reden we om 21.00 uur naar het ziekenhuis waar ik zonder pardon in een rolstoel werd geduwd. Ik werd ondervraagd, er werd bloed afgenomen en ik kreeg een Rabies vaccin. Dit omdat het donker was en niemand met zekerheid kon zeggen dat het geen vreemde rat was (al was die kans klein). Na 1.5 uur kon ik weer gaan.
De wond ziet er prima uit. Het doet nog wel pijn en de spieren er omheen zijn nog stijf, maar dat zal vast wegtrekken. De trainers waren allemaal heel behulpzaam en bezorgd geweest, maar de volgende dag hadden ze alweer lol om me. Snakewoman! Haha, ach ja waarom niet he. Ben ik geen monkeywoman ben ik een snakewoman.

Ik heb bijna 24/7 met deze mensen opgetrokken de afgelopen week. Ik sliep in een dorm met de trainers, trainde 4 uur per dag met ze, at met ze, speelde met hun kinderen, deed de was met hun vrouwen, leerde een van de trainers Engels die naar Hong Kong gaat verhuizen, speelde wanneer ik energie had badminton met Ann, leerde Thai schrijven van een van hun zoontjes en zong met een van de trainers altijd keihard mee met de muziek. Ik sliep als enige van de mensen die trainden op het terrein dus spendeerde bijna 24 uur per dag met deze fantastische mensen.
Deze mensen leven als een grote familie. Ze trainen, slapen, lachen, geven training, eten en kijken irrirante filmpjes met hard geluid. Kampioenen, legendes, trainers, allemaal met hun eigen inspirerende verhaal. Ik mocht deze week een van hun zijn en ik voelde me ook echt zo. Een van hen. Zo welkom. Alles werd met me gedeeld, we hebben zoveel gelachen, en eenmaal toen ik gebeten werd stonden ze allemaal voor me klaar.

Ik heb me drie keer in de ronde getraind, gekotst, bijna gehuild, mijn bene. blauw geschopt, gevallen en elke keer weer opgestaan, ik werd sterker en genoot elke training meer.
En ik vond het oprecht jammer om te gaan! En volgens mij vonden de trainers het ook wel jammer;) als ik kon zou ik het zo weer doen en als ik langer had, had ik het best een maand volgehouden.

Voor de gym zag ik een bordje met: 'Sometimes I just want to throw away my phone, sell my car, move to a Muay Thai camp and spend the rest of my life training.'

Nu gaat me dit iets te ver, ;) maar kan me er steeds meer in vinden.

Grenzen verleggen, niet opgegeven check!
Wat een gave sport!

Liefs,

Klaske ♡