Bosmaaien tot je er bij neer valt ☆ Alor Gajah

Zo, en toen waren we alweer 17 dagen verder na mijn vorige blog..

Pulau Pangkor. Het eiland waar ik als laatste over schreef. Het lijkt alweer zo lang geleden! Na de eerste dag kwam er een duitse jongen in mijn hostel. Jens. We zijn op een scooter nog twee dagen rond het eiland getrokken. Wanneer je met iemand reist leer je iemand super snel kennen. Je hebt immers alle tijd om te praten en ervaringen uit te wisselen. Zo klikte het goed en hadden we het erg gezellig. Aan de andere kant van het eiland hebben we wilde neushoornvogels gevoerd! Super gaaf. Ze zitten in de jungle en een aantal jaren voeren mensen ze op een bepaalde tijd, zodat ze terug komen. Heel bijzonder om deze beesten zo dichtbij te bewonderen. De volgende dag zijn we naar een klein fabriek geweest op het eiland. Hier maakten ze allemaal verschillende snacks. Nou, ik zal je even vertellen wat voor snacks. Snacks zoals gefrituurde octopus met suiker. Vis met caramelsaus. We konden wel overgeven zo stonk het daar. En de man in de fabriek bleef er maar van snoepen. Het was eeg grappig om te zien. 'S avonds aten we heel lekker en goedkoop in de locale restaurantjes. Na het eten zagen we de zonsondergang en daarna dronken wenog wat in het hostel. Jens was van plan was om via Penang naar Langkawi te gaan. Ik was al in Penang geweest, maar wilde eigenlijk ook heel graag nog naar Langkawi.
Omdat ik een lang gratis visa hier heb en we de grootste lol hadden, besloot ik met hem mee te gaan naar Langkawi, via Penang!
We vertrokken in de morgen naar het vaste land met de ferry en vanaf daar namen we een bus naar Butterworth. Eenmaal aamgekomen met de bus, namen we nog een ferry. De twee dagen daarna stonden in het teken van party. We hadden twee nachten geboekt in het partyhostel waar ik zo'n drie weken geleden ook twee nachten 'sliep' (feestte) haha. Sommige mensen die ik toen daar ontmoette, waren er nog steeds. Kan je je voorstellen, 3 weken lang in een partyhostel. Ik denk dat hun lever niet zo blij is.. we hadden 2 hele gezellige dagen met alle gekke feesters en gingen na twee dagen naar Langkawi. Een lange boottocht waar geen einde aan leek te komen. Het was koud en de tijd ging zo langzaam.. haha na zo'n 4 uren kwamen we aan op Langkawi. Een touristisch eiland wat bekend staat om de natuur en de mooie stranden. We namen een taxi naar ons hostel aan de andere kant van het eiland. Het was zo'n 4 euro en praktisch aan het strand. Het was bijzonder goedkoop. Eenmaal aangekomen snapten we waarom. Er waren twee slaapzalen, maar die waren 15 euro. Onze bedden stonden ìn de lobby. Lees: in de zelfde ruimte waarin iedereen schreeuwt, lacht drinkt en stoere grappen verteld. Echt slapen zat er dus niet in.. de volgende dag na een gebroken nacht huurden we een scooter en tourden we over het eiland. We gingen naar de skybridge. Dit is de hoogste brug ter wereld. Een man heeft dit bedacht om zoveel mogelijk touristen te trekken. Dat lukt. Met een 'skilift' gingen we naar boven. Het uitzicht was super mooi. Op sommige plekken wat bewolkt. Eenmaal bij de brug aangekomen zagen we echter niet veel. De wolken waren laag, maar we stonden om de beroemde brug! Op de brug had iedereen echter meer bewondering voor de brutale apen op de brug. Na het tripje op de skybridge tourden we verder. Helaas regende het keihard en stopten we ergens. Het weer is in Azie mega onvoorspelbaar. Het is elke dag warm. Dat is een gegeven. Maar wanneer de lucht blauw is met volop zon moet je niet raar opkijken als het 5 minuten bewolkt is en keihard begint te plensen. Soms 10 minuten, soms 3 uren. Na de regen schijnt de zon net zo snel weer als hij ook verdween. Je kan de weersvoorspellingen zien op internet ja, maar die kloppen nooit. Een local zei tegen mij, degene die het weer kan voorspellen in Azie wordt mega rijk.. tot nu toe is die persoon nog niet gevonden. Misschien een leuke uitdaging voor onze Piet Paulusma.

Na een uur wachten besloten we om verder te gaan. Het regende nog steeds.. na een grote ronde om het eiland kwamen we weer aan bij ons rumoerige hostel. De avond was droog. Er war een markt waar we een aantal uren rondslenterden en wat straatvoedsel bij elkaar zochten. Wat kokoswater, gebakken banaan, geroosterde maiskolf, noodlesoep. Heerlijk om zo te eten en alles te proberen. Na een tweede gebroken nacht na veel lawaai besloten we om in de ochtend uit te checken en een ander hostel te zoeken. Van sweet monkey gingen we naar street monkey. Zelfde prijs, iets verder van het strand, maar heerlijk rustig! Die middag werden we opgepikt door een minivan die ons naar een plaats in de haven bracht. We besloten om te gaan eilandhoppen. In een speedboot raceden wr rond het eiland en werden we bij een zoetwater meer gebracht, zagen we hoe zee arenden het vis uit het water pikten wat onze tourguide net in zee had gegooid en childen we op een onbewoond eiland. Gelukkig met beter weer. Die avond gingen we uit met een groep van 6 duitsers. Gelukkig waren ze niet Frans, zodat ik alles kon verstaan en in 'bargeduuts' terug kon spreken. De dag erna was het gelukkig ook nog heerlijk weer en zijn we de hele dag op het strand geweest. We zijn naar de finish van de ironman van Maleisie gelopen, welke op zaterdag zou plaatsvinden. 3.8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km hardlopen. Daaaaar waren dus al die mensen voor aan het trainen. Een Ironman lijkt me zwaar, maar in een land zo warm als Maleisie? Crazy!

Aan alles komt een eind, zo ook aan Langkawi en aan het reizen met Jens! Jens ging naar Thailand de volgende dag rn ik naar Kuala Lumpur. We namen afscheid en kwamen tot de conclusie dat er best een kans inzit dat we elkaar in Vietnam weer tegenkomen. We zullen zien!

Na een lange busreis in mijn eentje werd ik midden in de nacht gedropt op het busstation in Kuala Lumpur. Van de hele bus was ik de enige die hier uitstapte. Raar. Was ik wel goed? Ik bleek goed te zitten, maar jeetje het was 3.15 uur 's nachts. De bus zou 00.00 uur aankomen. De chauffeur had alleen 3 keer 45 minuten pauze genomen. Waarom ook niet? Er wordt lekker gedaan wat ze zelf willen haha..

Sta je dan. Doodmoe. Snel heb ik mijn hostel een bericht gedaan dat ik er aankom en heb ik een uber geboekt. (Ja, de Nederlandse uber. Zo populair hier en stukken goedkoper) de taxichauffeur brachte me bij mijn hostel waar het vrouwtje van de receptie gelukkig nog op me wachtte. Ze gaf me een eigen kamer in plaats van een plaats in de slaapzaal, omdat ik wel moe zou zijn. Hoe lief!

In Kuala Lumpur wilden veel mensen meg me op de foto. Onbeschaamd houden ze hun camera voor je hoofd. 'SELFIEE' Ik doe altijd maar gewoon met ze mee haha. In Kuala Lumpur betekent iets als alles op een hoop gegooid. Zo kan je het inderdaad noemen. Van Chinese wijken, Indiase wijken, Christelijke wijken, mannen in pak rn zwervers, je vindt er alles.
Na een aantal dagen in de big city, Kuala Lumpur sprak ik met een meisje in mijn hostel. Ze was net terug van 2 weken Woofen. Woofing is een manier om gekoppeld te worden aan boerdeijen. Ze had twee weken vrijwilligerswerk gedaan op een boerderij in ruil voor maaltijden, en accomodatie. Toen ik haar verhaal hoorde werd ik helemaal enthousiast.
Ik besloot om me aan te melden via een site en na twee dagen haf ik een reactie van Dicky en Irene. Een gepensioneerd koppel die een boerderij hebben dichtbij Alor Gajah. Hier kon ik wel terecht! Ik was helemaal blij, want zoals ik mijn familie ook vertelde, na 50 dagen is het vakantiegevoel een beetje weg en wilde ik me weer nuttig voelen. Ik vertrok naar Alor Gajah waar ik ongeveer twee weken zou gaan 'werken'. Aangekomen op de boerderij zag het eruit als een paradijs. Midden tussen de kokosnoot en bananenbomen stond een klein huisje op palen. Ik ontmoette twee andere Franse meiden waarmee ik zou gaan werken.

Inmiddels ben ik alweer zo' n 5 dagen hier. Wat ik hier doe? Koken voor de honden (ja, er wordt voor ze gekookt. Rijst, pompoen en vlees) bosmaaien, fruit plukken, bladen snijden, grasmaaien, bomen verplanten, omruimen.. we werken zo'n 5 uurtjes per dag. In ruil daarvoor nemen Dicky en Irene ons mee uit eten elke dag, krijgen we elke dag een verse kokosnoot en heel veel fruit. Het lekkerste fruit dat je ooit geproeft hebt. Alles uit eigen tuin. Ik eet hier fruit waar ik nog nooot van gehoord had. Ik wist bijvoorbeeld niet dat passievrucht ook een groente soort is, dat er wel 50 verschillende soorten bestaan. Dat je zoete citroen hebt die je met schil eet. Dat papaya's drie keer zo groot kunnen worden dan een watermeloen, noem maar op. Nee aan eten hier geen gebrek. Met de meiden klikt het heel goed. Vandaag is onze vrije dag. We sliepen uit, aten ontbijt en Irene komt ons zo oppikken om mee te nemen naar het strand.
Ja wwoofing. Een unieke ervaring als je het mij vraagt. Je werkt onder andere omstandigheden, met andere machines en gereedschap, tussen andere dieren en planten, eet als een local, krijgt locale verhalen te horen, helpt mensen waarbij je verblijft, krijgt super lekker eten en een slaapplek. Super leerzaam. Een totaal andere manier van reizen en het kost je niets.. in deze weken 'spaar' ik weer wat extra voor mijn verblijf van 1,5 maand in Indonesie, waar ik 28 november heen vlieg.

Ik kijk er naar uit om al deze avonturen ook weer met jullie te delen! Ik lees al jullie reacties en vind het heel leuk om te zien dat mijn verhalen zoveel gelezen worden. Foto's plaats ik op Polarsteps. Dit gaat veel gemakkeijker.

Tot horens,

Liefs,

Klaske ♡