Rauw ei, thee en een feestje ☆ Pulau Pangkor
3 november 2017 - Pulau Pangkor, Maleisië
Die avond in Penang kom ik een Nederlandse jongen tegen in mijn hostel. Nog een beetje extra hij bleek fries te zijn en in Oudega te wonen.. hoe toevallig. Ik kende hem wel van naam en zijn vrienden ook, maar verder had ik nog nooit met hem gesproken voor zover ik weet. Hij was ook net in Penang aangekomen en we besloten om de volgende dag met z'n drieen; Selline, Jurjen en ik Penang in te gaan.
We gingen op zoek naar al het mooie kunst wat verstopt zit in de stad. We hadden een kaart mee (jaaa, een ouderwetse kaart ja) en daarop vonden we steeds nieuwe plaatsen met beschilderde muren. Erg mooi om te zien. Na de streetart hebben we gelunched en daarna belanden we in een Up Side Down museum. Alles was op de kop. Vooral leuk om foto's te schieten en dat werd dan ook zeker gedaan. In elke kamer stond een Maleisiër ons alweer op te wachten om te zeggen hoe we moesten staan en vervolgens een foto van ons te maken. Na ongeveer een uurtje en 170 foto's verder liepen we het museum weer uit. Die avond was Jurjen verhuisd naar een party hostel en zijn wij daar ook geweest om te feesten. De twee nachten erna sliep ik ook in dat hostel, en ja.. een partyhostel is vooral goed in 1 ding: party's! Hoewel we savonds lekker dansten, cocktails dronken en beerpong speelden gingen we er overdag uit met onze scooter. Wij zaten in een best wel druk gedeelte van Penang, dus het is heerlijk om een scooter te hebben, eigen baas te zijn en ook naar de andere kant van het eiland te rijden. We zijn naar het Nationale park geweest en hebben daar een hike gedaan in de jungle van zo'n 2 uurtjes. Verder heeft Penang mooie witte stranden, lekker water, prachtig uitzicht en lekkere eettentjes 3n grote enge faranen. We lagen op een dag op het strand toen ik me echt rot schrok. Een mega grote faraan kwam even uit zijn hol. Brrr.
Na een aantal dagen in Penang besloten we om naar Cameron Highlands te gaan. We hoorden dat het een goed idee was om een tussenstop in Ipoh te nemen. Tevens was dit ook mijn verjaardag. We stonden vroeg op om de bus te pakken naar Ipoh, maar dit ritje werd even vertraagd ivm het paspoort van Jurjen dat nog in het kluisje in het vorige hostel lag. Natuurlijk had de baas nét geen reservesleutel van dat ene kluisje, dus moesten we wachten totdat de jongen die nu dat kluisje had terug was. Uiteindelijk is alles wel goed gekomen en tsjah een verjaardan rondbrengen al wachtend en koffiedrinkend in een winkelcentrum is ook een onvergeten verjaardag. Na een lange busreis en veel vertraging kwamen we 1 uur snachts aan in Ipoh. Ik wilde nog wel even lekker avond eten, het was tenslotte mijn verjaardag. Het enige restaurant wat nog open was, was Chinees. We bestelden de bestsellers van de kaart, want je hebt echt geen idee wat alles is. Nou, daar kwam de ober hoor. Met twee bordjes drap waar bovenop een rauw ei dreef. Lachen was het zeker, maar lekker niet echt.
Na een half dagje in Ipoh te zijn geweest gingen we door naar Cameron Highlands. Ipoh vonden wij nogal teleurstellend. Een grote uitgestorven stad met 80% Chinezen. (niets tegen Chinezen verder hoor haha) wat wel mooi was, wat dat we een schilderij op een muur vonden met een eerbetoon aan MH17..
Cameron Highlands was echter beeldschoon. Het hoogste gebied van Maleisië. We hebben in deze dagen theeplantages bezocht, het proces van thee blaadjes naar thee bewonderd in een theefabriek, gehiked in het 3 na oudste regenwoud van de wereld, naar een vlinderboerderij geweest en een kijkje genomen op een aardbeidenkwekerij! Omdat we zo hoog zaten, zo'n 2000 m was ik blij dat ik mijn jasje mee had, want voor het eerst kon het 's nachts nog al afkoelen! Het eten in Cameron was heerlijk. We aten vaak Indisch. Roti canai, kip tandoori, curry's.. Omdat mijn avondeten zo teleurstellend was in Ipoh, hadden we als toetje een chocolade fondue!
Na een week met Jurjen gereisd te hebben besloten we weer om onze wegen te scheiden. Selline waren we al eerder kwijt geraakt, omdat die andere plannen had. Dat is het mooie van alleen reizen, je kan doen wat je wilt en waar je je goed bij voelt. Zo voelden wij ons goed bij deze beslissing. Jurjen ging naar Kuala Lumpur en ik besloot om eerst nog een ander eilandje te bezoeken, omdat ik Langkawi overgeslagen heb. Om weer terug te gaan naar Langkawi was een beetje zonde, dus vond ik een artikel over het eiland Pulau Pangkor. Vanuit mijn hangmat hier schrijf ik deze blog ook. Ik was onderweg naar het strand, maar het begon zo hard te plensen dat ik ben omgekeerd. Goede keus achteraf, want het regent nu al zo'n 2 uur.
Pangkor. Ik had er dus een artikel over gelezen, maar dat was ook alles. Ik had niet zo'n goed beeld bij dit eiland. Toen ik van de boot afstapte leek het net of ik terug in te tijd ging. Ik liep vrijwel meteen een oud vissersdorpje in. Vanaf het begin dat ik het eiland op stap wordt ik begroet door locals. Ik voel me net een beroemdheid. Dit eiland heeft een omtrek van 8 km. Super klein dus. Het meerendeel is ongerepte Jungle. Er is maar 1 weg om het eiland heen. Mensen rijden hier geen auto's, alleen maar scooters. Wat wel opvalt zijn de roze taxiauto's. Omdat er geen bussen of ander ov is, is dit het hoofdvervoersmiddel voor als je geen scooter bezit. Of voor touristen. Touristen zijn hier wel, maar ik heb er nog niet veel gezien. Het zijn vooral stellen die hierheen gaan voor hun huwelijksreis. Een hostel zoeken was in het begin even lastig. Ik heb het enige hostel gevonden met een slaapzaal. Een super lief vrouwtje die me alles wilde vertellen over het eiland. Zo vertelde ze me ook over het Nederlandse ford wat hier nog steeds staat sinds 1617. En dat ik dat als Nederlander echt moest bezoeken.
Ik huur van haar een mountainbike waarmee ik het eiland over fiets. Terwijl ik onderweg ben zie ik overal apen, lianen die de weg bijna raken, vissershuisjes, schepen, en vooral veel locale mensen op scooters die heel hard HI!! of HELLOOO roepen wanneer ze langs rijden. Als ik dan hello terug roep komen ze niet meer bij.
Sinds de eerste dag heb ik iets met dit eilandje. Het is zo mooi..
Ik kan wel blijven typen over gesprekken met mensen, bizarre situaties, vreemde gerechten maar dan blijf ik bezig. Hoop dat jullie weer wat op de hoogte zijn!
Liefs,
Klaske ♡
We gingen op zoek naar al het mooie kunst wat verstopt zit in de stad. We hadden een kaart mee (jaaa, een ouderwetse kaart ja) en daarop vonden we steeds nieuwe plaatsen met beschilderde muren. Erg mooi om te zien. Na de streetart hebben we gelunched en daarna belanden we in een Up Side Down museum. Alles was op de kop. Vooral leuk om foto's te schieten en dat werd dan ook zeker gedaan. In elke kamer stond een Maleisiër ons alweer op te wachten om te zeggen hoe we moesten staan en vervolgens een foto van ons te maken. Na ongeveer een uurtje en 170 foto's verder liepen we het museum weer uit. Die avond was Jurjen verhuisd naar een party hostel en zijn wij daar ook geweest om te feesten. De twee nachten erna sliep ik ook in dat hostel, en ja.. een partyhostel is vooral goed in 1 ding: party's! Hoewel we savonds lekker dansten, cocktails dronken en beerpong speelden gingen we er overdag uit met onze scooter. Wij zaten in een best wel druk gedeelte van Penang, dus het is heerlijk om een scooter te hebben, eigen baas te zijn en ook naar de andere kant van het eiland te rijden. We zijn naar het Nationale park geweest en hebben daar een hike gedaan in de jungle van zo'n 2 uurtjes. Verder heeft Penang mooie witte stranden, lekker water, prachtig uitzicht en lekkere eettentjes 3n grote enge faranen. We lagen op een dag op het strand toen ik me echt rot schrok. Een mega grote faraan kwam even uit zijn hol. Brrr.
Na een aantal dagen in Penang besloten we om naar Cameron Highlands te gaan. We hoorden dat het een goed idee was om een tussenstop in Ipoh te nemen. Tevens was dit ook mijn verjaardag. We stonden vroeg op om de bus te pakken naar Ipoh, maar dit ritje werd even vertraagd ivm het paspoort van Jurjen dat nog in het kluisje in het vorige hostel lag. Natuurlijk had de baas nét geen reservesleutel van dat ene kluisje, dus moesten we wachten totdat de jongen die nu dat kluisje had terug was. Uiteindelijk is alles wel goed gekomen en tsjah een verjaardan rondbrengen al wachtend en koffiedrinkend in een winkelcentrum is ook een onvergeten verjaardag. Na een lange busreis en veel vertraging kwamen we 1 uur snachts aan in Ipoh. Ik wilde nog wel even lekker avond eten, het was tenslotte mijn verjaardag. Het enige restaurant wat nog open was, was Chinees. We bestelden de bestsellers van de kaart, want je hebt echt geen idee wat alles is. Nou, daar kwam de ober hoor. Met twee bordjes drap waar bovenop een rauw ei dreef. Lachen was het zeker, maar lekker niet echt.
Na een half dagje in Ipoh te zijn geweest gingen we door naar Cameron Highlands. Ipoh vonden wij nogal teleurstellend. Een grote uitgestorven stad met 80% Chinezen. (niets tegen Chinezen verder hoor haha) wat wel mooi was, wat dat we een schilderij op een muur vonden met een eerbetoon aan MH17..
Cameron Highlands was echter beeldschoon. Het hoogste gebied van Maleisië. We hebben in deze dagen theeplantages bezocht, het proces van thee blaadjes naar thee bewonderd in een theefabriek, gehiked in het 3 na oudste regenwoud van de wereld, naar een vlinderboerderij geweest en een kijkje genomen op een aardbeidenkwekerij! Omdat we zo hoog zaten, zo'n 2000 m was ik blij dat ik mijn jasje mee had, want voor het eerst kon het 's nachts nog al afkoelen! Het eten in Cameron was heerlijk. We aten vaak Indisch. Roti canai, kip tandoori, curry's.. Omdat mijn avondeten zo teleurstellend was in Ipoh, hadden we als toetje een chocolade fondue!
Na een week met Jurjen gereisd te hebben besloten we weer om onze wegen te scheiden. Selline waren we al eerder kwijt geraakt, omdat die andere plannen had. Dat is het mooie van alleen reizen, je kan doen wat je wilt en waar je je goed bij voelt. Zo voelden wij ons goed bij deze beslissing. Jurjen ging naar Kuala Lumpur en ik besloot om eerst nog een ander eilandje te bezoeken, omdat ik Langkawi overgeslagen heb. Om weer terug te gaan naar Langkawi was een beetje zonde, dus vond ik een artikel over het eiland Pulau Pangkor. Vanuit mijn hangmat hier schrijf ik deze blog ook. Ik was onderweg naar het strand, maar het begon zo hard te plensen dat ik ben omgekeerd. Goede keus achteraf, want het regent nu al zo'n 2 uur.
Pangkor. Ik had er dus een artikel over gelezen, maar dat was ook alles. Ik had niet zo'n goed beeld bij dit eiland. Toen ik van de boot afstapte leek het net of ik terug in te tijd ging. Ik liep vrijwel meteen een oud vissersdorpje in. Vanaf het begin dat ik het eiland op stap wordt ik begroet door locals. Ik voel me net een beroemdheid. Dit eiland heeft een omtrek van 8 km. Super klein dus. Het meerendeel is ongerepte Jungle. Er is maar 1 weg om het eiland heen. Mensen rijden hier geen auto's, alleen maar scooters. Wat wel opvalt zijn de roze taxiauto's. Omdat er geen bussen of ander ov is, is dit het hoofdvervoersmiddel voor als je geen scooter bezit. Of voor touristen. Touristen zijn hier wel, maar ik heb er nog niet veel gezien. Het zijn vooral stellen die hierheen gaan voor hun huwelijksreis. Een hostel zoeken was in het begin even lastig. Ik heb het enige hostel gevonden met een slaapzaal. Een super lief vrouwtje die me alles wilde vertellen over het eiland. Zo vertelde ze me ook over het Nederlandse ford wat hier nog steeds staat sinds 1617. En dat ik dat als Nederlander echt moest bezoeken.
Ik huur van haar een mountainbike waarmee ik het eiland over fiets. Terwijl ik onderweg ben zie ik overal apen, lianen die de weg bijna raken, vissershuisjes, schepen, en vooral veel locale mensen op scooters die heel hard HI!! of HELLOOO roepen wanneer ze langs rijden. Als ik dan hello terug roep komen ze niet meer bij.
Sinds de eerste dag heb ik iets met dit eilandje. Het is zo mooi..
Ik kan wel blijven typen over gesprekken met mensen, bizarre situaties, vreemde gerechten maar dan blijf ik bezig. Hoop dat jullie weer wat op de hoogte zijn!
Liefs,
Klaske ♡
Pake Teade en Beppe klaske
Wat een ferhaal wer! En een jirdie om net te ferjitten.
Gr fan us.
Lieve groetjes 💋en een dikke tuut hou het veilig
Groeten fan it Frisiaplein