Geluk, pech, visum en een varkenskop ☆ Manila
17 februari 2018 - Kuala Lumpur, Maleisië
Vanuit het Vliegveld in Kuala Lumpur heb ik zat tijd om jullie even op de hoogte te houden. Je zal misschien denken, Kuala Lumpur? Dat is Maleisië? 'Ja dat klopt.' Ze zou toch naar Vietnam? 'Dat klopt ook.' Als je verder leest vertel ik je het hele verhaal.. want het zal Klaske eens niet zijn die weer de meest extreemste dingen meemaakt..
Na El nido ging ik naar port Barton! Het El nido van 30 jaar geleden. Een klein dorpje aan het strand met een Reggae bar, een lokaal restaurantje, wat resorts en wat homestays. Een wit strand en een waterval. That's it! Heerlijk rust. Gewn massatoerisme. Ik verbleef in een homestay hier. In een klein huisje aan de zee had ze een kamer met stapelbedden gecreëerd waar ik met een aantal backpackers verbleef. In El nido was ik op een boot gevallen die een vloer had van bijna schuurpapier om het anti slip te maken (hoe ironisch wie daar op uitglijdt) en had ik daardoor grote open plekken op mijn been. Niets ergs normaal, maar in Tropisch weer heb je snel kans op infecties. Ondanks het goed schoonhouden had ik een dikke voet met rare wonden. Ik behandelde het in Port Barton met Antibioticacrème. Maar kon niet echt in de zee ivm bacteriën en zand was ook niet ideaal. Lopen was niet te doen, dus ik heb zo ongeveer 4 dagen lang in een hangmat gelegen. En heb in 4 dagen een 700 pagina Engelstalig boek uitgelezen. Ik was niet uit het boek te slaan. Heerlijk.. mijn wonden zijn goed aan het genezen nu. Zwelling is weg en ik heb geen pijn meer. De laatste twee dagen verbleef ik in de grotere stad Puerto Princessa met een meisje die ik op de boot naar Coron ontmoet had, in Port Barton in dezelfde homestay zat en die mijn kamer in Puerto binnen kwam lopen. In Puerto deden we wat sightseeing, liepen we over lokale vleesmarkten waar de varkenskoppen compleet in zijn geheel op tafel lagen. Wat een stank.. niet normaal. Je zou nooit meer vlees eten als je dat zag en rook. Voor Valentijnsdag maakten we daarom maar salades van groente die we van de markt haalden. We konden geen vlees meer zien.
In Puerto Princessa ging ik naar het vliegveld om naar Manila te vliegen.
Reizen met handbagage! Ideaal, geen extra bagage bijboeken bij je vlucht, lekker snel anuit het vliegtuig naar je volgende bestemming. Je sjouwt je niet het apenzuur met 7 kg.. 7kg? Ja dat is het maximum aantal kg's wat AirAsia en andere maatschappijen hier in Azie accepteerd. Eigenlijk heb ik vanaf het begin geluk gehad. Ik startte dan wel met 7kg. Maar na 5 maanden reizen wissel je wel eens van kleding, koop je wat nieuws, win je een snorkel, enzovoort. Zo vroegen ze mij in Puerto Princessa voor mijn vlucht naar Manilla of ze mijn hadbagage wel even mochten wegen. Handbagage bestaat ui 1 stuk + nog een klein small personal item bag (mijn 10liter dagtasje) bij de balie verstop ik dit tasje altijd achter de balie. Of ik dus mijn 'grote' backpack wel even op de weegschaal wilde leggen. Tot mijn verbazing woog mijn tas ineens 9.3 kg.. geeeen idee hoe. Het kwam er op neer dat ik kleding aan moest gaan trekken, of een boete moest bestalen.. ik vroeg of ik naar de wc mocht om kleding aan te doen. Jaa tuurlijk zei de vriendelijke man achter de bali. In de wc bedacht ik me dat ik echt veel te veel had, want ze hadden mijn kleine tasje niet eens gezien. Hoe ga ik 3kg verstoppen.. ik was mijn tas al aan het uitpakken toen een ander meisje hetzelfde kwam doen. Ik maakte een praatje en we hadden beide hetzelfde probleem. Zij had wel een oplossing. Oooh ik laat 1 tas gewoon hier. Check ik in en dan kom ik hem weer ophalen uit de wc. Ik besloot dat dit het beste idee was en liet haar eerst gaan. Na 5 minuten kwam ze terug. Mislukt. De man had gezien dat ze 2 stuks handbagage had dus vertrouwde die het niet helemaal. Ze moest betalen. Ik bedacht me dat de man mijn extra tasje niet gezien had, dus die kon ik ook best een tweede keer verstoppen achter de balie. Maar dan als nog was mijn backpack 9.3 kg! Al mijn zware spullen stopte ik in het kleine tasje. Ik trok een legging en twee korte broeken aan. Een hempje, tshirt en 2 lange mouwen shirts, bond mijn sjaal om mijn nek, zette mijn pet en zonnebril op mijn hoofd. In de zakken van mijn jas stopte ik mijn jurkjes, en in de mouw van mijn jas mijn blouse. De jas ging om mijn middel en op hoop van zegen hoopte ik hiermee geld te besparen. Ik verstopte mijn kleine tasje weer achter de balie en de man begon spontaan te lachen. Op zich niet vreemd als je je kan bedenken hoe ik er uit zag. Hij woog mijn backpack. 7.4 kg.. ik zei pleaseee I cannot wear more close. Hij knipoogde en bond een label om mijn tas. Eenmaal door de security heb ik me als een gek weer uit gekleed en mijn jas geleegd. Gelukt!! Zo bespaar je geld. Achter de douane belde ik vervolgens met JT die ik in geuren en kleuren mijn verhaal kon vertellen.
Aangekomen in Manila was ik heel vroeg voor mijn vlucht naar Vietnam!
Wat had ik zin om naar dit land te gaan en Chinees nieuwjaar te vieren. Ik besloot alvast in te checken en de (dit een een vrouw) achter de desk vroeg me om mijn visum. Nou ik had ik hoor! Al een week, zorgvuldig ingevuld, beplakt met pasfoto.. ik had dit al vroeg geregeld, want tijdens het Chinese nieuwjaar is de immigratie dicht. En toen gebeurde het. "I'm sorry miss, but your passportnumber is wrong on the second page.' Er stond geen NWF maar NNF... meteen wist ik dat dit fout was. 'I'm really sorry but this Visa is not valid.' Dit was fout. Ze zei dat ik nog kon proberen een fast visa aan te vragen maar ik wist eigenlijk al genoeg. Het was immers Chinees nieuwjaar en de immigratie was dicht. Het eerste wat ik daarna deed was Amber bellen. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Gelukkig sprak die me even toe rustig te blijven en een oplossing te gaan zoeken. Ik kocht extra belminuten en had een vrouwtje uit Vietnam te pakken. Zij kon mij een visa sturen in 2 uur! Ondanks Chinees Nieuwjaar. Ik dacht, die is binnen! Tot dat ik bij de laatste stap te horen kreeg dat ik dan de 220 dollar over kon maken. 220?!
Geen optie..
Op dit moment drong er tot me door dat ik beter deze vlucht kon laten schieten en eerst en goedkoper naar een ander land kon vliegen. Ik zocht tickets, maar dezelfde dag zou te duur worden.
Ik besloot om een ticket naar het buurland Cambodja te boeken. De vlucht zou om 6.50 de volgende ochtend vertekken. Dit zou de beste optie zijn. Ik zou op het vliegveld op een van de bankjes kunnen slapen en zodra ik door Cambodja gereisd had over land naar Vietnam toe kunnen. Ik besloot het ticket te boeken en kwam 5 minuten later een jongem van mijn hostel in Puerto Princessa tegen. We keken in ons paspoort en tot mijn schrik zag ik dat ik voor 00.00 uur het land uit moest zijn. Dit was de laatste dag van mijn 30 dagen visum in Filipijnen! Mijn vlucht ging echter pas om 6.50 uur in de volgende morgen. Ik keek op internet wat de boete was voor overstay. Mijn maag keerde bijna om. €80 euro. Dit moet anders kunnen. Ik moet voor 00.00 uur 's avonds door de security, dan kunnen ze me niks meer maken. Kan je 7 uur van te voren door de immigratie? Geen idee. Maar gelukkig het kon! In de rij bij de immigratie stond ik naast de jongen uit mijn hostel. Yes! Gelukt! Hij had nog peso's over die hij niet wilde wisselen dus we hebben de rest van de avond gekletst, ijs gegeten en een biertje gedronken. Om maar een soort van te vieren dat de 80 euro me bespaard blijft. Zo zie je maar weer, zo bespaar je soms en kom je er mee weg en zo wordt je keihard op de feiten gedrukt. Maar als ik alle problemen dan toch weer in mijn eentje weet op te lossen ben ik ook weer trots en voel ik me alsof ik de wereld aankan. Ik ben nu dus onderweg naar Cambodja.. Vietnam laat nog even op zich wachten!
Maar wat ik blijf zeggen na een tegenslag, het is maar geld. Ik ben nog heel :)
Liefs,
Klaske ♡
Na El nido ging ik naar port Barton! Het El nido van 30 jaar geleden. Een klein dorpje aan het strand met een Reggae bar, een lokaal restaurantje, wat resorts en wat homestays. Een wit strand en een waterval. That's it! Heerlijk rust. Gewn massatoerisme. Ik verbleef in een homestay hier. In een klein huisje aan de zee had ze een kamer met stapelbedden gecreëerd waar ik met een aantal backpackers verbleef. In El nido was ik op een boot gevallen die een vloer had van bijna schuurpapier om het anti slip te maken (hoe ironisch wie daar op uitglijdt) en had ik daardoor grote open plekken op mijn been. Niets ergs normaal, maar in Tropisch weer heb je snel kans op infecties. Ondanks het goed schoonhouden had ik een dikke voet met rare wonden. Ik behandelde het in Port Barton met Antibioticacrème. Maar kon niet echt in de zee ivm bacteriën en zand was ook niet ideaal. Lopen was niet te doen, dus ik heb zo ongeveer 4 dagen lang in een hangmat gelegen. En heb in 4 dagen een 700 pagina Engelstalig boek uitgelezen. Ik was niet uit het boek te slaan. Heerlijk.. mijn wonden zijn goed aan het genezen nu. Zwelling is weg en ik heb geen pijn meer. De laatste twee dagen verbleef ik in de grotere stad Puerto Princessa met een meisje die ik op de boot naar Coron ontmoet had, in Port Barton in dezelfde homestay zat en die mijn kamer in Puerto binnen kwam lopen. In Puerto deden we wat sightseeing, liepen we over lokale vleesmarkten waar de varkenskoppen compleet in zijn geheel op tafel lagen. Wat een stank.. niet normaal. Je zou nooit meer vlees eten als je dat zag en rook. Voor Valentijnsdag maakten we daarom maar salades van groente die we van de markt haalden. We konden geen vlees meer zien.
In Puerto Princessa ging ik naar het vliegveld om naar Manila te vliegen.
Reizen met handbagage! Ideaal, geen extra bagage bijboeken bij je vlucht, lekker snel anuit het vliegtuig naar je volgende bestemming. Je sjouwt je niet het apenzuur met 7 kg.. 7kg? Ja dat is het maximum aantal kg's wat AirAsia en andere maatschappijen hier in Azie accepteerd. Eigenlijk heb ik vanaf het begin geluk gehad. Ik startte dan wel met 7kg. Maar na 5 maanden reizen wissel je wel eens van kleding, koop je wat nieuws, win je een snorkel, enzovoort. Zo vroegen ze mij in Puerto Princessa voor mijn vlucht naar Manilla of ze mijn hadbagage wel even mochten wegen. Handbagage bestaat ui 1 stuk + nog een klein small personal item bag (mijn 10liter dagtasje) bij de balie verstop ik dit tasje altijd achter de balie. Of ik dus mijn 'grote' backpack wel even op de weegschaal wilde leggen. Tot mijn verbazing woog mijn tas ineens 9.3 kg.. geeeen idee hoe. Het kwam er op neer dat ik kleding aan moest gaan trekken, of een boete moest bestalen.. ik vroeg of ik naar de wc mocht om kleding aan te doen. Jaa tuurlijk zei de vriendelijke man achter de bali. In de wc bedacht ik me dat ik echt veel te veel had, want ze hadden mijn kleine tasje niet eens gezien. Hoe ga ik 3kg verstoppen.. ik was mijn tas al aan het uitpakken toen een ander meisje hetzelfde kwam doen. Ik maakte een praatje en we hadden beide hetzelfde probleem. Zij had wel een oplossing. Oooh ik laat 1 tas gewoon hier. Check ik in en dan kom ik hem weer ophalen uit de wc. Ik besloot dat dit het beste idee was en liet haar eerst gaan. Na 5 minuten kwam ze terug. Mislukt. De man had gezien dat ze 2 stuks handbagage had dus vertrouwde die het niet helemaal. Ze moest betalen. Ik bedacht me dat de man mijn extra tasje niet gezien had, dus die kon ik ook best een tweede keer verstoppen achter de balie. Maar dan als nog was mijn backpack 9.3 kg! Al mijn zware spullen stopte ik in het kleine tasje. Ik trok een legging en twee korte broeken aan. Een hempje, tshirt en 2 lange mouwen shirts, bond mijn sjaal om mijn nek, zette mijn pet en zonnebril op mijn hoofd. In de zakken van mijn jas stopte ik mijn jurkjes, en in de mouw van mijn jas mijn blouse. De jas ging om mijn middel en op hoop van zegen hoopte ik hiermee geld te besparen. Ik verstopte mijn kleine tasje weer achter de balie en de man begon spontaan te lachen. Op zich niet vreemd als je je kan bedenken hoe ik er uit zag. Hij woog mijn backpack. 7.4 kg.. ik zei pleaseee I cannot wear more close. Hij knipoogde en bond een label om mijn tas. Eenmaal door de security heb ik me als een gek weer uit gekleed en mijn jas geleegd. Gelukt!! Zo bespaar je geld. Achter de douane belde ik vervolgens met JT die ik in geuren en kleuren mijn verhaal kon vertellen.
Aangekomen in Manila was ik heel vroeg voor mijn vlucht naar Vietnam!
Wat had ik zin om naar dit land te gaan en Chinees nieuwjaar te vieren. Ik besloot alvast in te checken en de (dit een een vrouw) achter de desk vroeg me om mijn visum. Nou ik had ik hoor! Al een week, zorgvuldig ingevuld, beplakt met pasfoto.. ik had dit al vroeg geregeld, want tijdens het Chinese nieuwjaar is de immigratie dicht. En toen gebeurde het. "I'm sorry miss, but your passportnumber is wrong on the second page.' Er stond geen NWF maar NNF... meteen wist ik dat dit fout was. 'I'm really sorry but this Visa is not valid.' Dit was fout. Ze zei dat ik nog kon proberen een fast visa aan te vragen maar ik wist eigenlijk al genoeg. Het was immers Chinees nieuwjaar en de immigratie was dicht. Het eerste wat ik daarna deed was Amber bellen. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Gelukkig sprak die me even toe rustig te blijven en een oplossing te gaan zoeken. Ik kocht extra belminuten en had een vrouwtje uit Vietnam te pakken. Zij kon mij een visa sturen in 2 uur! Ondanks Chinees Nieuwjaar. Ik dacht, die is binnen! Tot dat ik bij de laatste stap te horen kreeg dat ik dan de 220 dollar over kon maken. 220?!
Geen optie..
Op dit moment drong er tot me door dat ik beter deze vlucht kon laten schieten en eerst en goedkoper naar een ander land kon vliegen. Ik zocht tickets, maar dezelfde dag zou te duur worden.
Ik besloot om een ticket naar het buurland Cambodja te boeken. De vlucht zou om 6.50 de volgende ochtend vertekken. Dit zou de beste optie zijn. Ik zou op het vliegveld op een van de bankjes kunnen slapen en zodra ik door Cambodja gereisd had over land naar Vietnam toe kunnen. Ik besloot het ticket te boeken en kwam 5 minuten later een jongem van mijn hostel in Puerto Princessa tegen. We keken in ons paspoort en tot mijn schrik zag ik dat ik voor 00.00 uur het land uit moest zijn. Dit was de laatste dag van mijn 30 dagen visum in Filipijnen! Mijn vlucht ging echter pas om 6.50 uur in de volgende morgen. Ik keek op internet wat de boete was voor overstay. Mijn maag keerde bijna om. €80 euro. Dit moet anders kunnen. Ik moet voor 00.00 uur 's avonds door de security, dan kunnen ze me niks meer maken. Kan je 7 uur van te voren door de immigratie? Geen idee. Maar gelukkig het kon! In de rij bij de immigratie stond ik naast de jongen uit mijn hostel. Yes! Gelukt! Hij had nog peso's over die hij niet wilde wisselen dus we hebben de rest van de avond gekletst, ijs gegeten en een biertje gedronken. Om maar een soort van te vieren dat de 80 euro me bespaard blijft. Zo zie je maar weer, zo bespaar je soms en kom je er mee weg en zo wordt je keihard op de feiten gedrukt. Maar als ik alle problemen dan toch weer in mijn eentje weet op te lossen ben ik ook weer trots en voel ik me alsof ik de wereld aankan. Ik ben nu dus onderweg naar Cambodja.. Vietnam laat nog even op zich wachten!
Maar wat ik blijf zeggen na een tegenslag, het is maar geld. Ik ben nog heel :)
Liefs,
Klaske ♡
Foarsichtich oan der.
Gr fan us.
Groeten fan ús allegear!