Op de motor door het landschap ☆ Siem Reap
6 maart 2018 - Krong Siem Reap, Cambodja
Reizen en vakantie. Begrippen die of vaak door elkaar gehaald worden, of door mensen als hetzelfde worden gezien. 'Ja, je gaat op reis. Lekker 9 maanden vakantie.' Oh en ik snap heel goed wanneer je sprookjesachtige foto's krijgt te zien.
Maar sommige momenten die ik mee maak zouden niet voorkomen op een 'normale' vakantie. Wanneer je bijvoorbeeld 5 euro wilt besparen op de ferry en besluit om met de goederenboot mee te gaan.
Eindelijk.. daar zaten we dan. Op een houten kist mei eieren. Naast me een matras in plastic? Kisten met bier, water, fruit, groente, toiletpapier, luiers. Bovenop alle goederen. 3 dode kippen in een zak. Een hond aan een touw en 2 kub ijs wat smelt aan alle kanten en waar waarschijnlijk nog maar 1.5 van over is als we aan komen. Bankjes zijn er niet. Veiligheidsregels? Zwemvesten? Wat is dat!?
We zijn onderweg naar Koh Rong Samloem. Een paradijselijk eiland wat super snel aan het ontwikkelen is. Voor de massa tourisme de hand neemt willen we graag een kijkje nemen. 'We' is trouwens een Duitse jongen en ik. Jens. Ik heb hem in Maleisië ontmoet en onze wegen kruisen elkaar weer na 3 maanden.
Op deze boot hebben we 4 uren gewacht. Hij had een beetje vertraging. Jens heeft een motor gekocht waar de afgelopen dagen op hebben getourd. Deze konden we stallen in de garage in de haven. Na 2 uur varen kwamen we dan eindelijk aan na een lange dag wachten op de haven. De zon was al onder en we moesten het eiland oversteken om bij ons strand te komen. Maar 2 km. Dat kunnen we wel lopen. Met onze backpacks en 1 zaklamp startten we dat wat eerst een wandeling leek. Echter na 500 meter werd het geen wandeling meer maar een hike. Met touwen langs het pad moesten we onszelf optrekken langs de stenen. Dit alles op slippers, met backpack in het donker. Na een uur waren we aan. Helemaal bezweet. Bleek de boeking niet gelukt te zijn. Was alles vol!! Gelukkig had deze aardige meneer wel een oplossing. Een uitklapbaar tentje op het strand voor 1 persoon.. na een douche en een ijskoudbiertje was het bedtijd. De beste locatie hadden we zeker. Op het strand aan de zee. De tent? Was een flop. We hebben zo gelachen. Met de backpacks tussen ons in was er voor ons beide net genoeg plek om op ons zij te liggen. Onze hoofden lagen buiten.
Neem nu een paar dagen eerder. Van Phnom Penh waar we gestart zijn reden we op de motor naar Koh Kong. Dit was zo'n 200 km. Na elke heuvel in de weg klapte de bagagedrager op het wiel. Dit klopt niet helemaal dachten we. Na een paar uren rijden was het over. De schroeven aan de onderkant van de bagagerek hadden door alle klappen de buitenband en binnenband van de motor afgescheurd. Shit. Sta je dan in de middle of nowhere. Ik kreeg bijna een deja vú. Het was 3 km tot het volgende gehucht, maar er was een kleine kans dat ze daar ook een nieuwe achterband hadden.. er zat niets anders op dan lopen! Echter na 5 minuten kwam er een pickup naast ons rijden? Aaah you have problem? I help you. Huppateee motor in de bak. Wij er bij in. 'I drive slowly okay?' Nou dat had ie niet hoeven zeggen, want langzaam reed hij niet. Houden en keren hadden we met de motor in de achterbak. Ondertussen een brandplek van de uitlaat. Na 3 km waren we in taytay. Nee inderdaad hier kon niets gefixt worden. Koh kong was nog 30 km.. deze mensen waren zo aardig om ons daar te brengen. Vervolgens regelden ze in Khmer (de taal hier) met de monteurs wat er gebeuren moest. Ze hadden niet nog een wiel met extra grip. Dus ik zei, misschien kunnen jullie de wielen omwisselen zodat de achterband meer grip heeft. Een diepe zucht en een knipoog van een van de monteurs en ze gingen aan de slag. Wederom wordt er niets betaald voor het sleutelwerk, alleen voor de onderdelen. 7 cambodianen aan het sleutelen aan 1 motor en ze rekenen niets. Is het niet fantastisch.. gelukkig lopen problemen vaak goed af en zo ook hier! We konden onze weg weer vervolgen en zo belandden we twee dagen later met het vrachtschip op Koh Rong Samloem wat ik net vertelde.
Koh rong Samloem was echt paradijs. Een handje vol mensen en dat was het dan.
Na Koh Rong Samloem verbleven we nog 2 nachten op Ko Ta Kiev. Waar de uithangbordjes met 'joints 3 dollar' alweer overal hingen. Je denkt misschien: wiet is toch illegaal in Azie? 'Ja'. Alleen wordt Cambodia ook wel Amsterdam van Azië genoemd.
Cambodia is het meest corrupte land wat ik ooit ervaren heb. Iedereen wordt omgekocht. Geld heeft hier de macht.
Zo werden Jens en ik aangehouden op de motor omdat die te veel kabaal maakte. Of we wel even 50 dollar wilden betalen. Hij had geen meetapparaat of iets. Jens liet zien dat hij alleen 20 dollar in zijn portemonee had. De politieagent keek om zich heen, nam het aan, knikte en stuurde ons de weg weer op.
Op Ko ta Kiev vloog de wiet je om de oren en er waren dan ook veel dreadlocks hebbende hippies zonder bh met okselhaar van hier tot Tokio die super sloom spraken en alles chill vonden. Zeker grappig om mee te maken!
Na twee dagen volleybal, zwemmen en relaxen reden we naar Kampot waar we verbleven in Arcadia! Een hostel aan de rivier met een zelfinelkaargeknutseld waterpark. Hilarisch. Dit zou nooit goedgekeurd worden in Nederland. Krakende planken om 7m hoogte. Een Russian swing wat je je hoofd kan kosten, kano's, banden, kabelbaan. Fantastisch! Na een dagje spelen in het park tourden we de volgende dag naar de peper plantage waar de beroemde Kampot Pepper wordt gekweekt. Na een rondleiding en peperproeverij konden we geen peper meer zien en reden we naar de secret lake, door een locaal dorpje en eindigden we op de vismarkt. Hier bestelden we een kilo seafood voor een paar euro en verser konden we het niet krijgen. Smullen! Na twee dagen Kampot vervolge Jens zijn weg naar Vietnam op de motor. Ik bleef in Kampot, omdat ik nog naar Siem Reap wilde om het beruchte Ankor Wat te zien.
De volgende dag was ik weer alleen in Kampot. Heerlijk om weer eat actiefs te doen.
De vokgende dag ging ik in mn eentje op pad in Kampot. Ik besloot een fiets te huren. Super vet zo'n motorbike, maar je wordt er wel lui van. Voor nog geen 2 euro kreeg ik de fiets 24 uur in mijn bezit.
Fietsen is heerlijk, maar wel wat anders dan in Nederland. Cambodia is heet. Erg heet. De heetste maand van het jaar komt er aan en dat is te voelen.
Ik fietste naar de markt om wat fruit en wortels te kopen en zag daarna een cave op de map. 10 km. Is mooi te doen dachr ik zo! Over de wegen zullen we het vervolgens maar niet hebben. Laat ik het houden op modderpoelen met gaten en een snelweg waar alles wat los en vast zit op rijdt. Scooters met zoveel goederen dat de vrouw achterop 1.5 meter hoger zit dan de man. Naja ik kan het niet eens beschrijven. Ik heb veel rare vervoersmanieren gezien, maar Cambodia is toch wel nummer 1. Eenmaal bij de cave betaalde ik 1 dollar voor de goverment. Schreef mijn naam in het boek en mocht naar binnen. De man reed weer weg en verder was er helemaal niemand. Geen tourist te bekennen. Plotseling komt er een lokaal jongetje uit de bosjes springen. Do you need a guide? Met een big smile.. dit kan ik natuurlijk niet afslaan. In de cave doet hij heel erg zijn best om me in Engels informatie mee te geven. We raken in gesprek over zijn achtergrond en ik vraag hem wat hij met het geld doet wat hij verdient. Trots zegt ie me dat ie zijn studie helemaal zelf betaald. Uiteindelijk bleven we niet zoals hij zei de 30 minuten in de grot, maar bleven we zo'n 1.5 uur kletsen en lachen. De grot was wonderbaarlijk mooi. We gingen door kleine gangetjes en kwamen op wonderbaarlijke plaatsen uit. Uiteindelijk heb ik hem 4 dollar meegegeven. Hij heeft wel 10 keer bedankt gezegd en hield niet op met zwaaien. Zulke momentjes.. zo mooi en zo onverwacht! Ik bleef nog even zitten totdat er een Nederlandse man aankwam. Rond de 60 schat ik. De man van de entrance vroeg weer 1 dollar maar dat wilde de Nederlander nieg betalen. Hij zei me dat hij het maar belachelijk vond dat ze geld vroegen voor natuur. Daarna probeerde hij het jongetje, dat terug was gefietst, omdat hij de nieuwe tourist ook had gespot, gratis mee naar binnen te lokken. Hij vroeg mij vervolgens of het het waard was. Ik loog en zei. Muah jaa het is een grot als alle anderen. De man besloot om weg te rijden. Hah ik gunde hem de grot niet eens. Wat een zuurpruim. 1 dollar voor mensen die het 10x harder kunnen gebruiken dan jij.
Ik had nog 2 weken in Cambodia en dan zou mijn visum verlopen zijn. Ik was alweer druk aan het kijken voor een mooi project toen mijn oog wel op iets heel bijzonders viel. Een lokal die in zijn tuin een klas lokaal had gebouwt en nu 250 leerlingen lesgaf in Engels.. de studenten konden gratis komen en hij gaf alle les in zijn eentje. Deze meneer wilde ik helpen. En hier zit ik dan mijn blog te typen. Ik woon in een weeshuis in het dorp. Samen met de werkster, de kok en 14 kinderen. Niet alle kinderen zijn wees. Sommigen hebben ouders, maar deze ouders doen net of hun kinderen niet bestaan. Zo zijn er een aantal kinderen met dwerggroei en een meisje met maar 1 oog. Triest dat dit gebeurd. Ik heb een privé kamer hier en naast mij zit een ander Nederlands meisje in de kamer. Zij geefr extra Engels les in het weeshuis aan de weeskinderen. Ik geef les 100 m verderop in het 'schooltje'. Ik moet wel erg wennen aan de manier van lesgeven hier. Woorden worden gespeld en opgedreund. Er wordt in hun hoofd gestampt hoe je restaurant of amusement park schrijft. Wanneer ik ze vervolgens vraag wat dit is kijken ze me schaapachtig aan. De cultuur hier kan ik niet veranderen. Wel kan ik stapje voor stapje werkvormen toepassen en de lokal laten zien wat hij nog meer kan doen. Lastig, leerzaam en zulk dankbaar werk. Kinderen hier zijn je zo dankbaar. Dit is van hun gezichten af te lezen en in hun gedrag terug te zien. Helaas zijn kinderen ook erg bang om fouten te maken en worden ze vaak uit gelachen. Mijn doel de komende tijd is ze proberen te laten voelen dan fouten maken niet erg is, en zo een veiligere sfeer te laten creeeren en ze durven te laten spreken. Maar wanneer ik als ik me omdraai naar het bord struikel over een rondscharrelende kip in het klaslokaal lach ik even in mezelf. Het is misschien te vroeg om de wereld te verbeteren. Maar kleine beetjes hulp doet altijd goed.
Liefs,
Klaske ♡
Maar sommige momenten die ik mee maak zouden niet voorkomen op een 'normale' vakantie. Wanneer je bijvoorbeeld 5 euro wilt besparen op de ferry en besluit om met de goederenboot mee te gaan.
Eindelijk.. daar zaten we dan. Op een houten kist mei eieren. Naast me een matras in plastic? Kisten met bier, water, fruit, groente, toiletpapier, luiers. Bovenop alle goederen. 3 dode kippen in een zak. Een hond aan een touw en 2 kub ijs wat smelt aan alle kanten en waar waarschijnlijk nog maar 1.5 van over is als we aan komen. Bankjes zijn er niet. Veiligheidsregels? Zwemvesten? Wat is dat!?
We zijn onderweg naar Koh Rong Samloem. Een paradijselijk eiland wat super snel aan het ontwikkelen is. Voor de massa tourisme de hand neemt willen we graag een kijkje nemen. 'We' is trouwens een Duitse jongen en ik. Jens. Ik heb hem in Maleisië ontmoet en onze wegen kruisen elkaar weer na 3 maanden.
Op deze boot hebben we 4 uren gewacht. Hij had een beetje vertraging. Jens heeft een motor gekocht waar de afgelopen dagen op hebben getourd. Deze konden we stallen in de garage in de haven. Na 2 uur varen kwamen we dan eindelijk aan na een lange dag wachten op de haven. De zon was al onder en we moesten het eiland oversteken om bij ons strand te komen. Maar 2 km. Dat kunnen we wel lopen. Met onze backpacks en 1 zaklamp startten we dat wat eerst een wandeling leek. Echter na 500 meter werd het geen wandeling meer maar een hike. Met touwen langs het pad moesten we onszelf optrekken langs de stenen. Dit alles op slippers, met backpack in het donker. Na een uur waren we aan. Helemaal bezweet. Bleek de boeking niet gelukt te zijn. Was alles vol!! Gelukkig had deze aardige meneer wel een oplossing. Een uitklapbaar tentje op het strand voor 1 persoon.. na een douche en een ijskoudbiertje was het bedtijd. De beste locatie hadden we zeker. Op het strand aan de zee. De tent? Was een flop. We hebben zo gelachen. Met de backpacks tussen ons in was er voor ons beide net genoeg plek om op ons zij te liggen. Onze hoofden lagen buiten.
Neem nu een paar dagen eerder. Van Phnom Penh waar we gestart zijn reden we op de motor naar Koh Kong. Dit was zo'n 200 km. Na elke heuvel in de weg klapte de bagagedrager op het wiel. Dit klopt niet helemaal dachten we. Na een paar uren rijden was het over. De schroeven aan de onderkant van de bagagerek hadden door alle klappen de buitenband en binnenband van de motor afgescheurd. Shit. Sta je dan in de middle of nowhere. Ik kreeg bijna een deja vú. Het was 3 km tot het volgende gehucht, maar er was een kleine kans dat ze daar ook een nieuwe achterband hadden.. er zat niets anders op dan lopen! Echter na 5 minuten kwam er een pickup naast ons rijden? Aaah you have problem? I help you. Huppateee motor in de bak. Wij er bij in. 'I drive slowly okay?' Nou dat had ie niet hoeven zeggen, want langzaam reed hij niet. Houden en keren hadden we met de motor in de achterbak. Ondertussen een brandplek van de uitlaat. Na 3 km waren we in taytay. Nee inderdaad hier kon niets gefixt worden. Koh kong was nog 30 km.. deze mensen waren zo aardig om ons daar te brengen. Vervolgens regelden ze in Khmer (de taal hier) met de monteurs wat er gebeuren moest. Ze hadden niet nog een wiel met extra grip. Dus ik zei, misschien kunnen jullie de wielen omwisselen zodat de achterband meer grip heeft. Een diepe zucht en een knipoog van een van de monteurs en ze gingen aan de slag. Wederom wordt er niets betaald voor het sleutelwerk, alleen voor de onderdelen. 7 cambodianen aan het sleutelen aan 1 motor en ze rekenen niets. Is het niet fantastisch.. gelukkig lopen problemen vaak goed af en zo ook hier! We konden onze weg weer vervolgen en zo belandden we twee dagen later met het vrachtschip op Koh Rong Samloem wat ik net vertelde.
Koh rong Samloem was echt paradijs. Een handje vol mensen en dat was het dan.
Na Koh Rong Samloem verbleven we nog 2 nachten op Ko Ta Kiev. Waar de uithangbordjes met 'joints 3 dollar' alweer overal hingen. Je denkt misschien: wiet is toch illegaal in Azie? 'Ja'. Alleen wordt Cambodia ook wel Amsterdam van Azië genoemd.
Cambodia is het meest corrupte land wat ik ooit ervaren heb. Iedereen wordt omgekocht. Geld heeft hier de macht.
Zo werden Jens en ik aangehouden op de motor omdat die te veel kabaal maakte. Of we wel even 50 dollar wilden betalen. Hij had geen meetapparaat of iets. Jens liet zien dat hij alleen 20 dollar in zijn portemonee had. De politieagent keek om zich heen, nam het aan, knikte en stuurde ons de weg weer op.
Op Ko ta Kiev vloog de wiet je om de oren en er waren dan ook veel dreadlocks hebbende hippies zonder bh met okselhaar van hier tot Tokio die super sloom spraken en alles chill vonden. Zeker grappig om mee te maken!
Na twee dagen volleybal, zwemmen en relaxen reden we naar Kampot waar we verbleven in Arcadia! Een hostel aan de rivier met een zelfinelkaargeknutseld waterpark. Hilarisch. Dit zou nooit goedgekeurd worden in Nederland. Krakende planken om 7m hoogte. Een Russian swing wat je je hoofd kan kosten, kano's, banden, kabelbaan. Fantastisch! Na een dagje spelen in het park tourden we de volgende dag naar de peper plantage waar de beroemde Kampot Pepper wordt gekweekt. Na een rondleiding en peperproeverij konden we geen peper meer zien en reden we naar de secret lake, door een locaal dorpje en eindigden we op de vismarkt. Hier bestelden we een kilo seafood voor een paar euro en verser konden we het niet krijgen. Smullen! Na twee dagen Kampot vervolge Jens zijn weg naar Vietnam op de motor. Ik bleef in Kampot, omdat ik nog naar Siem Reap wilde om het beruchte Ankor Wat te zien.
De volgende dag was ik weer alleen in Kampot. Heerlijk om weer eat actiefs te doen.
De vokgende dag ging ik in mn eentje op pad in Kampot. Ik besloot een fiets te huren. Super vet zo'n motorbike, maar je wordt er wel lui van. Voor nog geen 2 euro kreeg ik de fiets 24 uur in mijn bezit.
Fietsen is heerlijk, maar wel wat anders dan in Nederland. Cambodia is heet. Erg heet. De heetste maand van het jaar komt er aan en dat is te voelen.
Ik fietste naar de markt om wat fruit en wortels te kopen en zag daarna een cave op de map. 10 km. Is mooi te doen dachr ik zo! Over de wegen zullen we het vervolgens maar niet hebben. Laat ik het houden op modderpoelen met gaten en een snelweg waar alles wat los en vast zit op rijdt. Scooters met zoveel goederen dat de vrouw achterop 1.5 meter hoger zit dan de man. Naja ik kan het niet eens beschrijven. Ik heb veel rare vervoersmanieren gezien, maar Cambodia is toch wel nummer 1. Eenmaal bij de cave betaalde ik 1 dollar voor de goverment. Schreef mijn naam in het boek en mocht naar binnen. De man reed weer weg en verder was er helemaal niemand. Geen tourist te bekennen. Plotseling komt er een lokaal jongetje uit de bosjes springen. Do you need a guide? Met een big smile.. dit kan ik natuurlijk niet afslaan. In de cave doet hij heel erg zijn best om me in Engels informatie mee te geven. We raken in gesprek over zijn achtergrond en ik vraag hem wat hij met het geld doet wat hij verdient. Trots zegt ie me dat ie zijn studie helemaal zelf betaald. Uiteindelijk bleven we niet zoals hij zei de 30 minuten in de grot, maar bleven we zo'n 1.5 uur kletsen en lachen. De grot was wonderbaarlijk mooi. We gingen door kleine gangetjes en kwamen op wonderbaarlijke plaatsen uit. Uiteindelijk heb ik hem 4 dollar meegegeven. Hij heeft wel 10 keer bedankt gezegd en hield niet op met zwaaien. Zulke momentjes.. zo mooi en zo onverwacht! Ik bleef nog even zitten totdat er een Nederlandse man aankwam. Rond de 60 schat ik. De man van de entrance vroeg weer 1 dollar maar dat wilde de Nederlander nieg betalen. Hij zei me dat hij het maar belachelijk vond dat ze geld vroegen voor natuur. Daarna probeerde hij het jongetje, dat terug was gefietst, omdat hij de nieuwe tourist ook had gespot, gratis mee naar binnen te lokken. Hij vroeg mij vervolgens of het het waard was. Ik loog en zei. Muah jaa het is een grot als alle anderen. De man besloot om weg te rijden. Hah ik gunde hem de grot niet eens. Wat een zuurpruim. 1 dollar voor mensen die het 10x harder kunnen gebruiken dan jij.
Ik had nog 2 weken in Cambodia en dan zou mijn visum verlopen zijn. Ik was alweer druk aan het kijken voor een mooi project toen mijn oog wel op iets heel bijzonders viel. Een lokal die in zijn tuin een klas lokaal had gebouwt en nu 250 leerlingen lesgaf in Engels.. de studenten konden gratis komen en hij gaf alle les in zijn eentje. Deze meneer wilde ik helpen. En hier zit ik dan mijn blog te typen. Ik woon in een weeshuis in het dorp. Samen met de werkster, de kok en 14 kinderen. Niet alle kinderen zijn wees. Sommigen hebben ouders, maar deze ouders doen net of hun kinderen niet bestaan. Zo zijn er een aantal kinderen met dwerggroei en een meisje met maar 1 oog. Triest dat dit gebeurd. Ik heb een privé kamer hier en naast mij zit een ander Nederlands meisje in de kamer. Zij geefr extra Engels les in het weeshuis aan de weeskinderen. Ik geef les 100 m verderop in het 'schooltje'. Ik moet wel erg wennen aan de manier van lesgeven hier. Woorden worden gespeld en opgedreund. Er wordt in hun hoofd gestampt hoe je restaurant of amusement park schrijft. Wanneer ik ze vervolgens vraag wat dit is kijken ze me schaapachtig aan. De cultuur hier kan ik niet veranderen. Wel kan ik stapje voor stapje werkvormen toepassen en de lokal laten zien wat hij nog meer kan doen. Lastig, leerzaam en zulk dankbaar werk. Kinderen hier zijn je zo dankbaar. Dit is van hun gezichten af te lezen en in hun gedrag terug te zien. Helaas zijn kinderen ook erg bang om fouten te maken en worden ze vaak uit gelachen. Mijn doel de komende tijd is ze proberen te laten voelen dan fouten maken niet erg is, en zo een veiligere sfeer te laten creeeren en ze durven te laten spreken. Maar wanneer ik als ik me omdraai naar het bord struikel over een rondscharrelende kip in het klaslokaal lach ik even in mezelf. Het is misschien te vroeg om de wereld te verbeteren. Maar kleine beetjes hulp doet altijd goed.
Liefs,
Klaske ♡
twa kear. Want der gebeurt altyd sa"n soad.
Wat wer een ferhaal, skitterend.