Myanmar my favourite so far ☆ Bagan

Het offeren in Inle Lake.. we stonden vroeg op om met onze vriendin van de kookcursus naar de Monastery te gaan om te doneren. Ik kreeg een bak ongekookte rijst, onze vriendin nam de bak gekookte rijst en Geke kreeg de koekjes. Bij elk Buddha beeld was het de bedoeling dat ik een schepje rijst zou doneren, Geke 1 of 2 koekjes. Was ons niet verteld. Bij de eerste de beste schaal doneerde Geke een hand vol koekjes. Van schrik liet onze vriendin zien dat ze maar 1 hoefde te geven.. ach, hiermee hebben we vast de dag van deze monk gemaakt.. Na het offeren liepen we naar de haven waar we met twee visser de hele dag meegingen in hun bootje, het meer op. Een smal bootje met twee stoeltjes achter elkaar in het midden. De grote beer Boeke voorin de boot. Op het meer raasde de motor zo hard dat praten bijna onmogelijk werd. Ik besloot om gewoon maar om me heen te kijken. Wat een gevoel was dit. Heel even voelde ik me in Friesland. Op het water, er wordt naar elkaar gezwaaid, onze kapiteit had er zin in, dus we raceten iedereen voorbij.. zonnetje, vogels over het water, die geur, de natuur.. alleen hadden we hier nog bergen op de achtergrond, dat heeft Friesland weer niet. Tijdens de dag stopten we op plaatsen rond om het meer om te ontdekken hoé belangrijk dit meer is voor de mensen, zo kwamen we vissers tegen die trouwens met hun benen de peddels voor zich uit duwen, zagen we hoe familiebedrijven kleding weefden van de 'fiber' dat in de stengel van de roze lotusbloem zat, hoe mannen boten bouwden en verkochten, zagen we hoe zilver gewonnen werd en verkocht, hoe dertig vrouwtjes van bladeren sigaren aan het draaien waren en kwamen bij een floating village waar we de 'langnek' vrouwen ontmoetten. Vrouwen met gouden ringen om hun nek van 8 tot 12 kilogram.. het was heel bijzonder. We vielen van de ene in de andere verbazing en zaten tussendoor op het water te genieten. Wat een dag!
Na het mooie Inlelake avontuur was het tijd om ons vervoer naar Bagan te regelen, 'Laten we dat nu maar even doen, want het zal wel druk zijn, in verband met de myanmar nieuwjaarwisseling die er aan komt.' Was ons idee. Nou elk tourbedrijfje zijn we af geweest, maar Klaske en Geke waren veel te laat hoor. Alle bussen waren vol en zouden pas na 5 dagen, na het nieuwjaar weer rijden.
Gelukkig was er onze grote stalen reus die nog wel reed. De O zo slome trein waar we inmiddels al heel wat uren in hebben doorgebracht. Een optie van hier naar bagan was er niet, maar we konden wel 2x overstappen, dan zouden we wel aankomen. Om 8 uur 's ochtends zaten we in de trein.. na een aantal uren werd ons duidelijk dat we pas om 20.00 uur zouden aankomen bij onze 1e tussenstop!! Dit zou wel drie dagen duren. 12 uren in een trein is te doen, maar niet als je van te voren niet weet hoelang het duurt en je er achterkomt dat je na 12 uren nog maar op een derde van je reis zit.. Maar we kunnen er toch niets meer aan doen. In de avond kwamen we aan in de middle of nowhere en besloten we daar te overnachten. Eenmaal aangekomen hoorden we dat we de volgende ochtend om 5 uur weer in de trein moesten zitten. Het zou nog 3 uren naar Mandalay zijn en dan nog 2 naar Bagan. Dus 5. Nouja, dan zullen we er over 8 uren wel zijn. Zeiden we voorzichtig. Van 5 uur 's ochtends to inderdaad precies 8 uur 's ochtends (3 uurtjes) sliepen we nog lekker even bij in de trein en kwamen we keurig op tijd aan in Mandalay. Op zoek naar de trein naar Bagan en dan zouden we mooi op tijd aankomen. Of toch niet... de trein naar Bagan gaat om 21.00 uur 's avonds.. dat betekent een dag wachten in Mandalay. We baalden even, maar besloten er toen maar een mooie dag van te maken. En dat werd het zeker! We zitten inmiddels midden in de jaarwisseling van het Birmees nieuwjaar en dat betekent dat iedereen, alles maar dan ook alles natgespoten wordt met water. Iedereen maakt elkaar 'schoon' en wenst ze daarmee een gelukkige en frisse start. We besloten om te vragen of we onze tassen in het hotel mochten leggen waar we eerder in deze stad geslapen hebben. Dat mocht. De weg er naar toe (achterin een pickup) kregen we de volle laag. Onze backpacks, de grote beer, wij, alles was nat. Hilarisch natuurlijk. In de stad was er een groot festival gaande waarin alles en iedereen nat was. Muziek, eten en slangen en emmers met water. Straten stonden blank en Geke en ik fietsten door de straten tussen alle mensen op hun scooters. Mensen gaan met hun hele familie op de scooter en laten zien natgooien door iedereen. Wij hadden nog nooit zo iets meegemaakt. Wat een feest.
Om 21.00 uur zaten we dan eindelijk in de trein. De raampjes deden we maar dicht voor de zekerheid, want er waren nog steeds mensen die met emmers klaar stonden bij het spoor en geloof me geen genade, ook niet met bagage en je net uit de douche komt (ik spreek uit ervaring) gelukkig konden we na zo'n dag vol beweging en indrukken lekker slapen in de hobbeltrein en kwamen we aan om 4.30 uur. Degene die bedacht had dat Mandalay Bagan 2 uurtjes is heeft het mis. Maar geen probleem, we checkten in en vielen weer in slaap in het hotel bed. We werden een paar uurtjes later wakker. Nu eindelijk in Bagan..
Bagan is een van de bekendste plaatsen in Myanmar. Dit komt door de 1000 oude tempels, pagoda's en ruïnes die nog in en rondom Bagan staan. Geke huurden drie dagen een electrische scooter en dwaalden dagen door dit gebied. We konden er geen genoeg van krijgen. Met de brandende zon, de droogte, de cactussen was het net of we op ons scootertje door de woestijn reden. Zandweggetjes, kuilen, bosjes, overal tempels.. veel van de gebouwrn zijn in slechte staat en zijn afgesloten met een hek. Verboden om op te klimmen doot instortingsgevaar. Een enkele is nog open.. vanaf éen van de tempels zagen we de zonsopgang en zonsondergang. Ma-gisch. Ik weet niet hoe ik dit kan beschrijven. Ik denk dat het niet voor te stellen is tenzij je er zelf bent geweest. Maar zelfs als je er bent geweest is het nog hoe je het zelf ervaart, hoeveel je van natuur houd en hoe goed je kan stilzitten, zwijgen en genieten. Zo veel mensen lopen onrustig rond, maken 1000 foto's met de zon op hun hand of als pacman.. haha. Ja, wanneer je de schoonheid ziet is Bagan prachtig! Doordat het Thingyan festival nog steeds in volle gang was werden we zo nu en da even afgekoeld door een emmer water. Heerlijk verkoelend, maar we hielden stijf onze mond dicht. Als je wist hoe onze kleding stonk wanneer het opgedroogd was met het water, wil jij niet weten waar ze het water vandaan halen.. op 'oudjaarsdag' reden Geke en ik nog aantal rondjes in Bagan met de feeststoet mee en gooiden we nog heel wat locals nat. Na nieuwjaarsdag vertrokken we naar Mount popa. Een uur van Bagan af..Mount popa is een berg met een tempel er boven op die je kan bereiken door 777 treden te nemen. De berg zelf en de tempel vielen een beetje tegen, maar 100m van de berg af leek het onwerkelijk. Voorlopig waren wij nog niet op de berg uitgekeken, want we hadden een nachtje in mount popa resort geboekt! Een mega luxe 4 sterren resort op een andere berg met een infinitypool met zicht op de mount popa.. bizar! In het afgelopen halfjaar, wat zeg ik? Misschien de meest luxe plaats waar ik ooit geweest ben. Als twee koninginnen paradeerden we door het resort in onze badjas. Wel ver lopen zeg.. we waren een beetje teleurgesteld dat we geen golfkar kregen.. We aten croissantjes (!!) Eieren met kaas, yoghurt met muesli, fruit.. wat een leven. We lieten onze stoel aanschuiven, proefden onze wijn uitbundig en lieten het personeel een doekje op ons schoot leggen. We stuurden onze rijst terug naar de keuken omdat deze wat plakkerig was en kregen een verse terug. De vrouw in de bediening rende (letterlijk!!) voor ons door het restaurant haha.. Nou ja, je kan je de situatie wel voorstellen denk ik.

De laatste dagen spendeerden we in Yangon, waar onze reis samen begon een maand geleden.. bizar! Wat wij meegemaakt hebben, hoe Myanmar ons verrast heeft, hoe ik Geke weer ga missen en hoe dankbaar ik ben dat we deze kans gekregen en aangegrepen hebben. Ik besef me maar al te goed hoe ik van het leven aan het genieten ben.. hier zit ik dan. Mijn avonturen op te schrijven voor jullie, terwijl ik net uit het raam van de luchthaven mijn vliegtuig naar Vietnam voorbij zie rijden. Bijna tijd om te boarden. Poging 3 om naar Vietnam te gaan. Zou ik het land nu echt bereiken? Op naar een ander, nieuw avontuur. Ik ga er weer voor de volle 100 procent in..

Tot de volgende blog!

Liefs, Klaske ♡