Welcome to the real jungle ☆ Ella

Je stapt het vliegtuig uit en je bent weer in een nieuw land. Terwijl ik door de gate loop kijk ik nog even achterom. Het is toch bizar dat zo'n vliegtuig je altijd maar weer door de lucht op je bestemming brengt. Kuala Lumpur is mijn (tussen) bestemming. Ik ben namelijk op weg naar Sri Lanka.In Kuala Lumpur had ik ongeveer twee hele dagen.Ik was vooral in Times Square winkelcentrum te vinden, waar ik souvernirs en kleding kocht voor mezelf, vrienden en familie. Met een hele dikke extra tas stapte ik in het vliegtuig naar Sri Lanka. Ja, tussen twee hele grote Sri Lankaanse mannen was mijn stoel. Wat zaten ze me aan te kijken? (Ik weet nu inmiddels dat alle Sri Lankaanse mannen je echt ongeneerd aanstaren, maar dat wist ik op dat moment niet) Ik vond het dus een beetje creepie. Maar goed, ik vond mijn stoel en de mannen spraken super goed Engels. We hebben vier uur lang hele normale gesprekken gevoerd over Sri lanka, Nederland, de kolonisatie, reizen, werk.. Er was dus niets meer aan de hand dan het feit dat ik mijn vooroordeel al had gecreeerd. 

Aan in Sri Lanka ging ik meteen door naar Negombo. Ik wilde niet in de hoofdstad Colombo verblijven. In Negombo verbleef ik een nachtje in een knus hostel, sportte ik de volgende dag en liep ik daarna naar het busstation. Ik besloot met de bus naar Kandy door te trekken. De bus stond al klaar. Voor 60 cent zou die me naar Kandy brengen in zo'n 4 uren.  Toen ik in de bus zat te wachten kwam er een man binnen. De man had z'n ogen dicht en begon hardop te spreken, het leek op een gebed. Na zijn gebed begon hij te zingen en kwam er een vrouw achter hem staan. Zij zong met hem mee en met zijn handen open liep hij door het gang pad. Ik begreep nu dat de man blind was en hij probeerd geld te vragen. Dit soort situaties zie ik veel in Azie. Het hoort bij het leven hier, arme mensen, gehandicapte mensen die hun volk om hulp vragen. Terwijl de man door de bus liep gebeurde er iets waar ik van opkeek. Bijna iedereen gaf de man wat kleingeld, dus toen de man langs mij kwam kon ik natuurlijk niet achterblijven. Ik sprak met de vrouw naast me en vroeg wat hier zojuist gebeurde, omdat bedelaars vaak worden genegeerd. De vrouw vertelde me dat Sri Lankanen graag hun volk helpen om zelf een goede karma te krijgen. Ohja, ik was in een boeddhistich land. Wat een verschil met andere geloven.

Om 14.00 zou de bus vertrekken en dus vertrokken we 15.15 ala Azie.. Logisch, want de bus was nog niet vol om 14.00 uur. We vertrekken natuurlijk niet in half lege bus. De busrit was interessant en vooral de mensen vonden mij erg interessant. Het onderwijspercentage in Sri Lanka is hoog. 94%van de mensen volgt of heeft onderwijs gevolgd. Om dit bijvoorbeeld te vergelijken met buurland India waar maar 43% naar school gaat is Sri Lanka goed onwikkelt wat onderwijs betreft. Mensen spreken bijna allemaal wel een woordje Engels, en veel mensen spreken zelfs vrij goed Engels. De busrit werd gevuld met veel praatjes met mensen. De busshauffeur liet me net als iedereen netjes uit de bus springen (want de bus stopt niet) en ik liep naar mijn homestay net iets buiten Kandy. Ik werd opgevangen door de meest vriendelijke man. Hij gaf me thee en was erg geinteresseerd. Ik dumpte mijn spullen en ging met een jongen en een meisje mee voor eten. In Azie zijn de porties veel kleiner als thuis. In het begin van mijn reis had ik na een bord altijd nog wel wat trek, maar je maag krimpt, wanneer je een langere tijd minder eet, dus ik was aardig gewend aan de kleine porties. Misschien dat het toeval is dat ik Na Sri Lanka naar huis ga, dat ik alvast aan de portiegrootte kan wennen, want de porties zijn hier super groot voor bijna niets (80cent). 

De volgende dag nam ik de bus naar Kandy. Ik bracht een aantal uur door in de Botanical Garden, waar ik (ja serieus) weer bijna op een slang stapte. Ik mag wel eens oppassen.. Ik bezocht een aantal tempels en dwaalde om en rond de stad. De stad was oke voor een dag, maar ik voelde dat ik door moest. Dit was niet mijn plek. Ik sliep nog een nachtje bij de aardige mensen en nam toen in de morgen de beroemde trein richting Ella. De treinen zijn net als in Myanmar; goedkoop, oud, hebben open ramen en zijn een attractie opzich. Op het station kon ik kiezen tussen 1e, 2e, of 3e klas kaartjes. Ik zag een heleboel toeristen en besloot toen om voor een 3e klas kaartje te gaan voor de treinrit van 7 uur. Op het station sprak ik twee meiden uit Italie die ook een 3e klas kaartje hadden gekocht. Wat waren we er blij mee in de trein. Het was even vechten om een zitplek, maar we zaten. We betaalden 60 cent, hadden dezelfde uitzichten als alle mensen in 1e en 2e klas coupe die 5 euro betaalden. De rit was fantastisch. De trein reed midden door de jungle, langs rivieren, watervallen, bossen, bergen.. Ongelovelijk. De uren vlogen dan ook voorbij en voordat ik het wist waren we aan. Ik boekte het goedkoopste verblijf, wat een tent was. De beste beslissing ooit. Zoals vaak. Deze plek is net een maand open en dus druk in de verbouwing. Er zijn hier 7 tenten, er is een terras en een keuken. Meer is er niet. De plek is midden in een theeplantage op een berg. De eigenaar is een Srilankaan die heel gastvrij is en constant thee voor ons maakt.Hij heeft zijn drukke baan opgezegd om zijn droom na te leven. Ik was van plan twee nachten te blijven, maar vanacht wordt het alweer de 54e nacht. Ik ben hier met een meid uit Chili waar mee het goed klikt. De eigenaar laat ons heel vrij en wij kunnen het goed met hem vinden. We hebben een ontwerp voor de rest van zijn grond gemaakt, we zijn bezig met een logo en hij betrekt ons helemaal in het proces. Nadat ik de eerste dag met Maria uit Chili had gehiked vroeg hij ons wat we de dag erna wilden doen. Hij bood aan om een jeep te huren en ons de mooiste plekjes van de omgeving te laten zien. Het was zo gaaf. Met hem, drie anderen uit het hostel en zijn vrienden trokken we de jungle in. We kwamen op plaatsen waar nog nooit andere mensen waren geweest dan locals. We zagen een onwaarschijnlijk grote waterval, zwommen in een rivier, Trokken door de jungle, aten een traditionele lunch met onze handen. En de eigenaar zelf had de grootste lol. Wat een humor heeft die man. Na een lange dag aten we heel laat ons avondeten en zo werd ik vanochtend weer wakker door de zon op mijn tent en de eigenaar die vroeg of ik een kopje thee wilde.. Wat een lieve mensen hier. Voor mensen die denken dat het misschien gevaarlijk is om hier als vrouw alleen te reizen, zou ik willen zeggen dat dat absoluut niet zo is. De mensen zijn heel gastvrij en lachen allemaal terug als je naar ze lacht. Natuurlijk zijn er een aantal 'vieze mannetjes' maar zolang je alert blijft en niet zomaar met mensen meegaat is er niets aan de hand. Wat een fantastisch land tot nu toe. Ik kan niet wachten om de rest te zien.. 

Fijn weekend allemaal

Liefs, 

Klaske